• <tr id='f5RE7u'><strong id='f5RE7u'></strong><small id='f5RE7u'></small><button id='f5RE7u'></button><li id='f5RE7u'><noscript id='f5RE7u'><big id='f5RE7u'></big><dt id='f5RE7u'></dt></noscript></li></tr><ol id='f5RE7u'><option id='f5RE7u'><table id='f5RE7u'><blockquote id='f5RE7u'><tbody id='f5RE7u'></tbody></blockquote></table></option></ol><u id='f5RE7u'></u><kbd id='f5RE7u'><kbd id='f5RE7u'></kbd></kbd>

    <code id='f5RE7u'><strong id='f5RE7u'></strong></code>

    <fieldset id='f5RE7u'></fieldset>
          <span id='f5RE7u'></span>

              <ins id='f5RE7u'></ins>
              <acronym id='f5RE7u'><em id='f5RE7u'></em><td id='f5RE7u'><div id='f5RE7u'></div></td></acronym><address id='f5RE7u'><big id='f5RE7u'><big id='f5RE7u'></big><legend id='f5RE7u'></legend></big></address>

              <i id='f5RE7u'><div id='f5RE7u'><ins id='f5RE7u'></ins></div></i>
              <i id='f5RE7u'></i>
            1. <dl id='f5RE7u'></dl>
              1. <blockquote id='f5RE7u'><q id='f5RE7u'><noscript id='f5RE7u'></noscript><dt id='f5RE7u'></dt></q></blockquote><noframes id='f5RE7u'><i id='f5RE7u'></i>
                首页 > 诗人 > 明代诗人 > 曹义

                曹义简介

                曹义 (1390—1460)明扬州府仪真人,字敬方。正统中以燕山左卫指挥佥事累功至都督佥事,副巫凯守辽█东。凯卒,代为总兵官。数与兀良哈战,进都督同知,累官左都督。在边二十年,谨守边陲,辽人安之。英宗复辟,封丰润伯。 ...〔? 曹义的诗文(391篇)

                春日病中感怀四绝戏嘲同年诸知己 其二 嘲彭显仁

                明代曹义

                寄语文江彭显仁,年来风采倍精神。应知自淂琴书乐,不复留心念故人。

                景星

                明代曹义

                秋半璇霄现景星,天开泰运应休祯。晴光伴月辉云汉,皓彩呈祥烛太清。

                众目共瞻当午夜,万年纪瑞属时平。微臣何幸逢灵贶,敬作诗歌颂圣明。

                代王九皋作送同年连脩撰

                明代曹义

                游宦京华几度春,玉堂清夜梦归频。枫宸此日偏『承宠,兰棹行时独问津。

                秋水白蘋迎客旆,夕阳红树接︼瓯闽。遥知明到家山日,闾里争誇昼锦新。

                和祭酒陈先生留别诗韵

                明代曹义

                诏许归田乐暮年,应知〓圣主重才贤。五朝恩宠谁能并,一代文风独擅专。

                旧业剩栽陶令∏菊,图书满载米家船。春风送别长安道,多少衣冠集祖筵。

                一乐堂为宜兴蒋大年赋一时逼去不工

                明代曹义

                人生俛仰间,所乐任情欲。彩色及声音,耳目相驰逐。

                何如蒋诩孙,所乐超流俗。灵椿老更苍,幽萱晚逾馥。

                梅山茶

                明代曹义

                一枝¤娇艳雪中开,醉怯寒风傍腊梅。野鸟似怜春色好,繁华深处故飞来■。